Het is nog niet zo lang geleden dat ik tegen iedereen die er maar over begon, kamperen is zo leuk, zei "mij krijgen ze niet in een tent". Maar er is bijna niets zo veranderlijk als een mens, behalve het weer natuurlijk. En oke ik weet het dit is iets luxer dan een tent maar voor het eerst van mijn leven heb ik op een camping (een stacaravan zie ik niet als een camping omdat je daar je eigen toilet, was en doucheruimte hebt) gestaan en wat een heerlijkheid zo'n vakantie. Nu moet ik zeggen dat het weer ons wel heel gunstig gezind was, maar mocht dat niet zo geweest zijn had ik voor ongeveer een half jaar vakantie, handwerkjes meegenomen. Dus vervelen was er zeker niet bij. Twee maanden geleden wisten we nog niet eens waar we heen zouden gaan met de vakantie en zeker niet hoe. En nu hebben we iets eerder dan de bedoeling was onze eigen caravan achter de auto hangen.
Hoe komt een mens tot zo'n beslissing? We hebben het plan, bij leven en gezondheid zei mijn oma altijd, om wanneer Hans straks niet meer hoeft te werken langer weg te gaan. Huisje achter de auto en maar zien waar we belanden. We hebben het alleen iets eerder in de praktijk gebracht. Tenminste de caravan want het langere weggaan zal nog even moeten wachten. We kunnen nu alvast proefdraaien en ervan genieten. Een mens leeft tenslotte maar 1 keer en naarmate je ouder wordt gebeuren er om je heen soms zulke nare dingen. Welke je met je neus op de feiten drukken dat je vandaag moet genieten en niet alleen morgen, volgende week en volgend jaar. In de meeste gevallen hoeft dat niet kostbaar te zijn wandelen, hardlopen, lezen, sudoku's en cryptogrammen oplossen knutselen en koken je kunt het net zo gek maken als je wilt. Dus als compensatie voor deze dure aanschaf hebben we in deze twee weken vakantie verder low budget geleefd. En het is goed bevallen. We zijn heerlijk uitgerust, hebben een stapel boeken gelezen, wat gewandeld, een stadje bezocht, gehandwerkt ( ja eindelijk is ie klaar de sprei, foto's volgen later), gepuzzled en verder helemaal niets. Niets moeten, niets hoeven gewoon doen waar je zin in hebt.
En genoten hebben we, de reis erheen was al een hele belevenis. Prachtige dorpjes, vergezichten, bergen enz. hebben we onderweg gezien. Het voordeel van zo'n ding achter de auto is dat je niet zo hard mag rijden en de tolwegen kunt vermijden. Ik heb wat blogproof foto's geplaatst van geveltjes, leuke huisjes, luiken en een Franse brocante.
Reisdoel de Bourgogne camping Le Paroy, zo'n 30 kilometer door Autun. Gevonden door te googlen op rustieke campings. De tijd van pretcampings hebben wij gehad. We zoeken rust en niet te groot. Dat krijg je wanneer je de 50 gepasseerd bent!!!!!
Wat zal ik erover schrijven/zeggen ? Ik had het al vaker gehoord maar het blijkt toch echt waar te zijn. Zelfs in de kleinste gehuchtjes hebben ze de Brocante ontdekt en daar ook de prijzen op aangepast. Veels te duur en dat is niet omdat ik uit Holland kom. Kijken, kijken niet kopen. Het was in ieder geval niet moeilijk om hier het low-budget voornemen in de praktijk te brengen. Maar eindelijk heb ik toch de sfeer eens geproefd van een Franse Brocante.
Er zijn hier nog genoeg luiken te vinden voor de handelaren in oude bouwmaterialen.
In Bibracte vinden archeologische opgravingen plaats. Wat een geduld moet je hebben om steentje voor steentje iets op te graven waar ik geen flauwe notie van heb wat het voor moet stellen. We hebben er heerlijk gewandeld, de boomstronken hadden allerlei vormen. Zo deed deze met aan een opspringende dolfijn denken.
Een hartje !!!!
En hier was het net of er twee figuren over een heke wilde klimmen.
Na een behoorlijke klim hadden we een adembenemend mooi uitzicht over de streek.
En speciaal voor de blogdames heeft Hans zijn bijpassende shirt aangetrokken en mij met klem verzocht hier geen foto van op mijn blog te plaatsen. Dus bij deze de foto. Als goed makertje voor de nog steeds niet gemaakte foto van H. in streepjespyama. En dat ie een beetje vies kijkt wil niet zeggen dat ie roept "ik wil niet op je blog" maar de cocktailsaus bleek behoorlijk over de datum te zijn. Het mag overduidelijk zijn rose is mijn lievelingskleur en drankje.
En speciaal voor de blogdames heeft Hans zijn bijpassende shirt aangetrokken en mij met klem verzocht hier geen foto van op mijn blog te plaatsen. Dus bij deze de foto. Als goed makertje voor de nog steeds niet gemaakte foto van H. in streepjespyama. En dat ie een beetje vies kijkt wil niet zeggen dat ie roept "ik wil niet op je blog" maar de cocktailsaus bleek behoorlijk over de datum te zijn. Het mag overduidelijk zijn rose is mijn lievelingskleur en drankje.
Voor meer details (van het servies wel te verstaan) klik op de foto.