We gaan verder met wat we hebben!!!!!!!!

Op mijn andere blog Rosabeer

schreef ik over mijn tuin bij onze stacaravan. Daar heb ik vandaag een post geplaatst over het afsluiten van die periode en het begin van een nieuwe uitdaging, de volkstuin.

We gaan verder met wat we hebben !!!!!!!!

Eindelijk was het dan zover. Ik moest er even naar toe groeien maar na lang wikken en wegen hebben we vorig jaar besloten om onze stacaravan te verkopen. Eigenlijk was de caravan aan vervanging toe en buiten moest er ook veel gebeuren. De veranda was verrot en de houten steiger achter de caravan moest ook vernieuwd worden. De caravan stamde nog uit "mijn vorige leven". Het was dus niet iets wat ik samen met Hans heb opgebouwd maar een stuk(je) uit mijn vorige huwelijk. En samen doen we nu andere vakantie's waardoor we er te weinig gebruik van maken. Dus knopen doorhakken en iets anders beginnen. Hard werken was het toen we deze caravan 16 jaar geleden over namen, het was toen al een oud beestje. De vloer was verrot, er was geen schuur, geen douche en eigenlijk ook geen tuin. Stapje voor stapje hebben we het toen opgeknapt. Weekenden timmeren, slepen met kruiwagen vol bomen en struiken, verven, gordijnen naaien enz. enz. Ik ben in die tijd kilo's kwijtgeraakt. De tuin heb ik bedacht naar aanleiding van een programma op de BBC van Geoff Hamilton. Dit was een serie van programma's waarin je op twee verschillende manieren een cottage tuin leerde aanleggen.

De ene van goedkope materialen en allerlei vindsel en de ander aangelegd met producten uit tuincentra. Wat me zo aansprak in de serie was de gepassioneerde manier van presenteren van deze, helaas te vroeg overleden, Geoff Hamilton. Van hem kwam het idee voor de vakjes in mijn tuin. De serie had ik helemaal opgenomen en heb deze nog vaak teruggekeken, maar de banden zijn jammer genoeg achter gebleven in mijn "vorige leven". Mischien vind ik ze ooit nog eens ergens terug, ik ben er nog steeds naar op zoek. De BBC heeft trouwens nog steeds heerlijke tuinprogramma's om naar te kijken. Een beetje anders dan de tuinprogramma's hier waarbij ze aan komen met karren vol planten en andere materialen. Wat voor veel mensen toch niet echt haalbaar is.

Gelukkig heeft Hans me alle tijd gegeven om een beslissing te nemen over het wel of niet aanhouden van de caravan/tuin. Die tijd heeft me geholpen om een goede beslissing te nemen en zonder al te veel moeite de sleutel in te leveren. Tuinieren en met mijn handen in de aarde zitten hoort gewoon bij mij het werkt ontspannen en in de tuin vergeet je de even de gewone dingen van de dag. Ik schreef al eens een blog over "waarom tuinieren zo leuk is" hier kun je hem terug vinden: http://rosabeer.blogspot.com/2008/06/waarom-is-tuinieren-zo-leuk-why-do-i.html

Ik wil wel graag met mijn handen in de aarde blijven wroeten, dus besloten we ons vorig jaar in te schrijven voor een plekje op de volkstuin. Hoewel we toen nog niet definitief besloten hadden om de caravan weg te doen lieten we ons wel alvast op de wachtlijst zetten. Ik wilde graag veel planten meenemen. Ik wilde voornamelijk de buxusstruikjes, bijna allemaal zelf gestekt en grootgebracht, meenemen. Hier heb ik ook het vakkenpatroon op bedacht. Met in achterhoofd nog steeds de tuin van Geoff Hamilton. En dat is uiteindelijk gelukt. Nu is het nog een kwestie van zaaien, planten en willen groeien.

Over mijn belevenissen op de volkstuin kun je lezen op mijn tuinblog.

RosesFruitandMore

Puffen, zweten en veel water geven.

Het tropische weer laat het fruit rijpen, zaad komt met een paar dagen al boven de grond. De eerder gezaaide snij- en sperciebonenplantjes waren in zijn geheel opgegeten door de slakken. Vandaar dat we in de aanval zijn gegaan, we hebben ze omsingelt met, ik durf het bijna niet te zeggen, blauwe aanvallers ook wel bekend als slakkenkorrels. Na een tip van een mede tuinier hebben we een cordon aangelegd van dit blauwe spul. Om de hele tuin, onder de buxus, hebben we wat gestrooid en het lijkt te werken, ze zijn omsingelt en komen de tuin niet in zonder hun voeten te branden. Het klinkt allemaal wel een beetje luguber maar om toch nog iets uit eigen tuin te eten en het al geprobeerd te hebben met een wat vriendelijker manier van uitroeien, verdrinken in een flinke pot met bier reste ons alleen nog deze drastische maatregel. De opnieuw gezaaide bonen komen op, en tot een uur geleden tenminste, nog geheel intact. Mileu vriendelijk tuinieren gaat in dit geval niet helemaal op. Heb ik jullie trouwens al verteld dat wanneer je 's avonds een bezoekje brengt aan het volkstuin complex en het dan ook maar een beetje vochtig is, het pad bezaaid is met slakken van voor tot achteraan het complex. 3 kilometer slakken hoeveel zouden dat er wel zijn. Ach eigenlijk probeer ik me een beetje minder schuldig te voelen hierdoor want het liefst tuinier ik op een vriendelijk manier.

Jammer we hebben nog geen geurblog anders ruik je de knoflook door het scherm heen. 12 bollen maar liefst. Of misschien maar goed ook dat er geen geurblog is want dan zouden jullie mijn blog niet meer bezoeken na een dinertje van spaghetti en tomatenknoflooks saus.

De eerste abrikozen beginnen licht oranje te verkleuren. Wauw wat moet ik straks met al die abrikozen. Iemand nog tips voor recepten met abrikozen???


De tomaten in de kas beginnen te rijpen en ook daarvan hebben we de eerste al gegeten. Nog niet genoeg voor de Bertolli fabriek maar op een broodje met kaas smaken ze ook uitstekend. En wat dacht je van tomaatjes in de oven met een beetje olijfolie wat peper en zeezout. Je krijgt er zomaar het vakantie gevoel van.

Mijn vader die ook altijd een volkstuin heeft gehad, totdat zijn rug het liet afweten, kijkt vast af en toe mee over mijn schouder. Ik moet vaak aan hem denken als ik op de tuin bezig ben en mis hem dan ook heel erg. Bijna een jaar geleden is het alweer dat ie zomaar plotseling overleed. Jammer dat ie niet meer van ons tuintje kan meegenieten en als buitenmens veel advies had kunnen geven. Ik weet zeker dat ie trots op me zou zijn.

Rozen en ander moois.

Na twee vakantie ga je vol verwachting weer richting tuin. Hoe zal alles gegroeid zijn, moeten we ons een weg banen door het onkruid, zullen de rozen al bloeien ?? Wanneer je langs alle tuinen loopt kun je er al een beetje een voorstelling van maken. Wat ziet alles er mooi uit en wat is er weer veel veranderd in deze twee weken.



Wanneer we bij onze tuin aankomen zien we dat de plaatselijke hockeyclub waarschijnlijk iets te kwistig is geweest met het inzaaien van het grasveld want in onze tuin heeft zich spontaan een op een biljartlaken gelijkend hockeyveld ontwikkelt. Alleen de lijnen en doeltjes ontbreken. Alhoewel er tussen het hockeyveld en onze tuin nog zeker vijftig meter ruimte, een sloot en heelwat struiken bevinden heeft het zaad zijn plekje bij ons in de tuin gezocht en gevonden. Dat wordt veel wieden deze week. En dat is wat ik gedaan heb de laatste dagen, op mijn knieen kruipend door de tuin ieder polletje gras er met wortel en al uit trekkend kun je zo heerlijk je gedachten laten gaan. En ondertussen ruik het aarbeienveldje waarvan de lucht van verse aardbeien door de wind wordt mee genomen. Er bestaat niet alleen therapeutisch haken maar ook therapeutisch tuinieren. En na wat opbeurende woorden van mijn tuinbuurman "je kunt er beter mee wachten want nu ben je het plantje alleen maar aan het verplaatsen" geeft ik de moed niet op en ga ik gewoon gestadig door. Aan het eind van de vrijdagmiddag en lang nadat de buurman vertrokken is, en vast samen met zijn vrouw achter een koud biertje het nog heeft over die eigenwijze nieuwe tuinders die het veel beter weten, kijk ik met een voldaan gevoel naar mijn grasloze tuintje (tenminste !!! 1 van de 4 vakken is klaar)




In mijn andere blog schreef ik al eens een blog over tuinieren en wat er nu allemaal zo leuk aan is aan tuinieren. http://rosabeer.blogspot.com/2008/06/waarom-is-tuinieren-zo-leuk-why-do-i.html Hier kun je deze blog nog eens terug lezen. En nog steeds geldt voor mij hetzelfde.

DE NATUUR IS NOOIT HETZELFE, IEDERE DAG ANDERS WANNEER JE HET MAAR WILT!!!! ZIEN.

Want wat is er leuker dan die zelf gezaaide plantjes te zien groeien en bloeien, verse aardbeien te eten zo zoet als suiker. De aalbessen kleuren prachtig rood en brengen voor mij de smaak van vroeger terug. Toen mijn vader ons mee nam naar de boerderij waar hij wel eens meehielp en ons met een mandje de volkstuin injoeg om bessen te plukken.

En natuurlijk wilde ik veel foto's maken gisteren maar toen ik tijdens het onkruid wieden een keer omhoog keek naderde een zwarte lucht die er onheilspellend uitzag. Ik heb snel het tuingereedschap opgeruimd, nog een paar foto's gemaakt van de rozen en ben huiswaarts gegaan waar ik nog op tijd was voor de eerste grote spetters. Deze rozen stonden al op de tuin en het was een verassing welke kleur ze zouden hebben. De kleuren spetteren er vanaf.


En van deze struik heb ik de eerste frambraam gesnoept. Ik had er nog nooit van gehoord maar het is een kruising tussen een braam en een frambroos en smaakt heerlijk. Begin van de week had ik er al stiekem 1 gesnoept uit de tuin van een buurman maar stelen wordt altijd bestraft want hij was zuur en helemaal niet lekker. Wist ik veel dat ie echt donkerrood moet zijn en dan wel heerlijk smaakt.



En deze twee reuzen Courgette's zijn inmiddels in de vriezer beland als soepje. 5 liter courgette/kip/boursin soep heb ik er van kunnen maken. Ik hoop dat mijn kinderen het ook lekker vinden want de volgende Courgette doet zijn best om ook groot te groeien. Kanjers waren het de 1 woog 1700 gram en de ander 1400 gram. Twee weken geleden waren ze nog maar zo groot als de twee snackkomkommers (ik denk bij snack nog steeds aan iets vettigs maar misschien dat dat anders wordt nu met deze tuin) die gebroederlijk naast elkaar liggen.

Puddingvormen

A girlfriend of mine collects pudding moulds. And everything wich had to do with pudding. Like for example, packets with puddingpowder, recipes, publicity, speldjes etc. , I have never thought, however, there is such a great collection of so many different moulds. At this moment a part of her collection exhibited in a former SPAR supermarket, and nowadays a supermarket museum. The oldest in the world.

Ik heb mijn vriendin zo ver gekregen dat ze foto's heeft opgestuurd van haar verzameling puddingvormen. Al heel wat jaren struint ze rommelmarkten, kringloopwinkels, verzamelaarsbeurzen en vrijmarkten af om die ene bijzonder vorm te vinden. En zie hier het voorlopige !!!!!! resultaat. En er is natuurlijk nog veel meer te vinden over pudding. Reclameborden, recepten, speldjes, kaarten, oude pakjes met puddingpoeder, winkelmateriaal enz. enz. Op dit moment staat een gedeelte van haar verzameling tentoongesteld in een, voormalige, SPAR supermarkt in Leiderdorp. Deze winkel, de oudste ter wereld, is nu ingericht als supermarktmuseum.

Voor maar nog geen na foto's.

We zijn weer heelhuids terug  in ons eigen huisje na een heerlijke vakantie van 2 weken. Dus zou je zeggen veel te vertellen en veel te laten zien. En dat klopt ook wel, maar er is even geen tijd voor. Twee weken rondreizen door Duitsland leverde veel foto's, prachtige dorpjes, veel wandelingen, lekker eten en dus heelveel indrukken op. Maar dat houden jullie even te goed. Alle kamers in huis zijn bedekt onder een fijn wit laagje stof, dat vraagt de nodige tijd. De tuin heeft in twee weken een metamorfose ondergaan, maar niet alleen de planten en groenten gedijen goed ook het onkruid groeide net zo hard mee. En dan moet er natuurlijk ook weer gewoon gewerkt worden. Een goed excuus voor een kort blogje.

Wanneer je de foto's ziet van de "oude badkamer" begrijpen jullie wel dat ik er nog nooit eerder foto's van heb geplaatst. Dit was nog de enige plek in huis waar wat aan moest !! gebeuren. Maar een badkamer verbouwen doe je niet zo maar even. Het is toch wel een behoorlijk ingreep en na een week niet douchen ga je je toch wel afvragen waarom iedereen zo'n eind bij je uit de buurt blijft ???????? Maar twee weken op vakantie gaan moest genoeg zijn om dit project te realiseren. En dat is gelukt, nou bijna dan. Alles is klaar op het badmeubel na. Als het goed is komt dat deze week af. Op maat gemaakt, want op zo'n kleine oppervlakte moet je spelen met de ruimte. Stijn zal zijn bad gaan missen want dat is niet meer teruggekomen. Geniet !!!!!! nog even van de voor foto's dan ga ik proberen om deze week nog na foto's te plaatsen en jullie bij te praten.

Een fijne week.